مراسم بزرگداشت روز جهانی دامپزشکی امسال در روز شنبه 8 ارديبهشت ماه در محل سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج کشاورزی در تهران برگزار شد. از ويژگی خاص اين مراسم، برگزاری پانل تخصصی پرسش و پاسخ درخصوص مسائل صنفی دامپزشکی با حضور مسئولين ارشد دولتی و خصوصی اين صنف بود. اگرچه زمان در نظر گرفته شده برای اين پانل به گونه ای بود که جز اندکی، بسياری از مدعوين، سالن مراسم را ترک کرده بودند و حتي رسانه های رسمی ارگان های برگزارکننده مراسم روز جهاني دامپزشکی از انعکاس اين پانل، غفلت کردند، اما موضوعات مطرح شده در اين پانل به اندازه ای مهم بود که خبرنگار نسخه دامپزشکی را چند ساعتی بر صندلی حضار نشاند تا آنچه گفته آمد و شنيده شد به نظر خوانندگان برسد، باشد که مطالبه گری نزد دامپزشکان نهادينه شود.

یکی از حاضرین جلسه: در مورد نحوه اجرای آيين نامه اجرايی ماده 19 به نظر می رسد اين آيين نامه به نحو احسن اجرا نشده است. کارفرما به مسوولين فنی اجازه فعاليت نمی دهند و وابستگی حقوقی آنها به کارفرما و عدم وجود امنيت شغلی مانع بزرگی برای کار مسوول فنی است.

دکتر علی صفر ماکنعلی، معاونت بهداشتی سازمان دامپزشکی کشور:

در مورد ماده 19 اين اعتقاد وجود دارد که ماده ضد توسعه و ضد توليد است. در مورد درست و غلط اين اعتقاد چون من در جايگاه معاونت هستم، نظر شخصی خود را اعلام نمي کنم. ما به عنوان سازمان دامپزشکی کشور پنجمين ورژن اين ماده را نوشتيم و باقی آن به خود صنف باز مي گردد. اعتقاد ما اين است که تمامی ذی نفعان در تدوين ماده 19 بايد نقش داشته باشند. ما نمي توانيم در اين مورد تنها منافع يک قشر را لحاظ کنيم. هر تصميم گيری بدون لحاظ کردن نظر تمام دست اندرکاران، ناقص و محل اعتراض خواهد بود، در آن فساد به وجود خواهد آمد و به اهداف مورد نظر نخواهد رسيد. چنين دستورالعمل های مشابهی در ديگر کشورهای دنيا وجود ندارد. بنابراين ما اعتقاد داريم ماده 19 بايد يک دستورالعمل با اجماع نسبی توسط دست اندرکاران نهايی شود و شأن دکتر دامپزشک نيز حفظ شود. بارها گفته ام که افق ديد در مديريت بسيار مهم است و در صورتی که ما درست برنامه ريزی نکنيم، دچار اشکال خواهيم شد.

دکتر مهرداد تشکری، رئیس انجمن صنفی مسئولین فنی و ناظرین بهداشتی دامپزشکی استان تهران:

ما در تدوين دستورالعمل ماده 19 که تاکنون منتشر شده، مي توان گفت حداقل ماده 19 در نظر گرفته شده. يعني ما هر چقدر در مورد اين موضوع فکر کرديم و جلسات بسيار زيادی که با حضور تمامی اصناف برگزار کرديم، ماحصلی داشت که امروز شما ملاحظه مي کنيد. براي شخص بنده جای سوال هست که ديگر از اين پايين تر ما چه چيزی را مي خواهيم طراحي کنيم و متاسفانه همين دستورالعمل هم آنطور که بايد و شايد اجرا نشده است. بايد بپذيريم که شرايط کشور ما با ساير کشورهای دنيا متفاوت است و بحث برندينگ با تعريفی که در دنيا در حوزه فرآورده های خام دامي وجود دارد، اصلا در کشور ما وجود ندارد يا اينکه قابل ذکر نيست. و یا برای اینکه این بحث [برندینگ] هم عملی شود، به ساليان سال زمان نياز دارد.

مسأله اينجاست که وقتی بحث ناظر مطرح مي شود، منظور ناظر دولتی است و بدون شک دولت به تنهايی نمي تواند کار نظارتی انجام دهد چون نيرو ندارد. در حالی که در هر واحد بخش خصوصی يک نفر براي نظارت مستقر است. لذا اين قدرتی که بخش خصوصی دارد به بازوی نظارتی سازمان دامپزشکی مي دهد، عجيب است که ناديده گرفته مي شود.

به نظر من در اين مورد بحث بايد کمی به سمت حاکميت متمايل شود، چرا که متضرر اصلی در اين زمينه، بدون رو دربايستی، ملت ايران هستند. ما داريم در مورد بهداشت مردم صحبت می کنيم و بهداشت مردم توافقی نيست. حاکميتی است.

 ماهنامه نسخه - روز جهانی دامپزشکی - ماده 19